Για να μπει η χώρα στην τροχιά της ανάπτυξης, θα πρέπει τα επόμενα 1-2 χρόνια να αξιοποιηθεί η κρατική περιουσία και να πουληθούν δημόσιες επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση ετοιμάζει ένα φιλόδοξο σχέδιο, τόσο μάλιστα φιλόδοξο, που στην προηγούμενη θητεία της ως αντιπολίτευση θα το χαρακτήριζε νεοφιλελεύθερο, «ξεπούλημα των ασημικών» κ.λπ. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν υπάρχει υπουργός ή δημόσιος λειτουργός, ο οποίος μέσα στο υπάρχον κλίμα των Εξεταστικών και της σκανδαλολογίας, θα βάλει την υπογραφή του σε μια αποτίμηση δημόσιας περιουσίας ή μια πράξη πώλησης ή παραχώρησης. Πολύ αμφιβάλλω.
Στο παρελθόν, και το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. έπεσαν έξω στους χαρακτηρισμούς τους σε μεγάλες υποθέσεις. Η Ν.Δ. κατηγορούσε, για παράδειγμα, την αξιοποίηση τουριστικών ακινήτων την περίοδο Σημίτη, ενώ το ΠΑΣΟΚ άφηνε να εννοηθεί ότι είναι ασύμφορη και ύποπτη η αγορά της FINANSBANK από την Εθνική Τράπεζα. Η μεν τουρκική τράπεζα έχει κυριολεκτικώς σώσει την Εθνική σήμερα, οι δε αποφάσεις της κυβέρνησης Σημίτη μετέτρεψαν εγκαταλελειμμένα ΞΕΝΙΑ σε σύγχρονα ξενοδοχεία. Η ροπή όμως στη σκανδαλολογία είναι ασυγκράτητη και σε αυτό βοηθούμε πολλές φορές τόσο τα μέσα ενημέρωσης όσο και ανακριτές που δεν είναι σε θέση να κρίνουν περίπλοκες επιχειρηματικές αποφάσεις.
Το ζήτημα είναι τι κάνουμε τώρα. Ο αρχηγός της Ν.Δ. δεν έχει σηκώσει τους τόνους σε τέτοια θέματα, αν και ακόμη δεν δόθηκε και η ευκαιρία. Θα είναι όμως τεράστιο λάθος να αρχίσει ένας τέτοιος καβγάς ως εκδίκηση για τις Εξεταστικές για το Βατοπέδι και τις άλλες υποθέσεις. Ο τόπος δεν αντέχει να μη ληφθούν γρήγορες, καθαρές και βεβαίως διαφανείς αποφάσεις σε θέματα αξιοποίησης ή και εκποίησης δημόσιας περιουσίας. Αν υπάρχουν τρία ή τέσσερα σημεία στα οποία θα έπρεπε να συνεννοηθούν, έστω παρασκηνιακά, οι κ. Παπανδρέου και Σαμαράς, το ένα θα πρέπει να είναι σίγουρα αυτό. Αν οι απαιτούμενες αποφάσεις μπλοκαρισθούν λόγω πολιτικού κόστους και κομματικών πυροτεχνημάτων, το κόστος θα είναι δυσβάστακτο. Δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση! Η αντιπολίτευση θα μπορεί δικαιολογημένα να ισχυρισθεί ότι το τίμημα για ένα πακέτο κρατικής τράπεζας π.χ. είναι πολύ χαμηλό, καθώς είναι προφανές ότι όλες οι αξίες στην Ελλάδα έχουν πέσει κατακόρυφα. Η ίδια συζήτηση θα γίνει και για το Ελληνικό και για μια σειρά από άλλα ζητήματα.
Οι συνδικαλιστές ή όποια άλλη ομάδα θέλει να σταματήσει μια απόφαση, θα καταφύγουν στη σκανδαλολογία. Το έκαναν πολλές φορές στο παρελθόν, προστατεύοντας την αδράνεια και τη συνέχιση της κακοδιαχείρισης στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος. Πρέπει όμως όλοι να επιδείξουμε υπευθυνότητα, γιατί τελικά έχουμε καταφέρει να είμαστε μια χώρα που ασχολείται εξαντλητικά με τα θέματα διαφθοράς αλλά καταλήγει να είναι και διεφθαρμένη και αναποτελεσματική. Τώρα όμως χρειαζόμαστε αποτελέσματα και μάλιστα γρήγορα.
Με τα παραπάνω δεν συστήνει κανείς κάποιου τύπου ομερτά μεταξύ πολιτικών, για να μην παρεξηγηθούμε. Ελπίζουμε, άλλωστε, πως όλοι οι εμπλεκόμενοι σε κάποιο deal που αφορά το Δημόσιο έχουν το μυαλό και το ένστικτο αυτοπροστασίας, ώστε να καταλάβουν ότι οιοδήποτε «στραβοπάτημα» ή έκπτωση σε θέματα διαφθοράς θα πληρωθεί στην ελληνική κοινωνία του 2010 πάρα μα πάρα πολύ ακριβά.
