Άρθρο του Ερρίκου Μπαρτζινόπουλου για το "ΕΘΝΟΣ"
Στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, ένα από τα μεσημεριανά πολιτικοδημοσιογραφικά στέκια της Αθήνας ήταν το εστιατόριο «Κεντρικό» στη Σταδίου, 100 μέτρα από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Ανάμεσα στους συχνότερους θαμώνες του ήταν ο νεαρός τότε Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Μέχρι που κάποια μέρα ορκίστηκε υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών και από την επομένη κιόλας άρχισε να καταγράφει απουσίες.
Πέρασε κάπου ένας μήνας, είχαμε πεισθεί πια ότι θα είχε αλλάξει στέκι, όταν κάποια μέρα ξανάκανε την εμφάνισή του. Κι όταν τον ρωτήσαμε γιατί είχε εξαφανιστεί, μας απάντησε ότι όλο αυτόν τον μήνα ενημερωνόταν για τα θέματα της αρμοδιότητάς του και μελετούσε τη νομοθεσία των ασφαλιστικών ταμείων, για την οποία, όμως, κάποια στιγμή πληροφορήθηκε ότι δεν ίσχυε πια γιατί πολλές, ίσως οι περισσότερες, διατάξεις της, είχαν τροποποιηθεί κατά καιρούς με εμβόλιμες τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια.
Θυμήθηκα το περιστατικό αυτό γιατί διαβάζοντας προχθές στο «Εθνος» το ρεπορτάζ για την έκθεση του ΟΟΣΑ σχετικά με τη δημόσια διοίκηση στάθηκα σε μία παράγραφο: «Οι ειδικοί επιστήμονες του ΟΟΣΑ διαπίστωσαν ότι τα τελευταία 15 χρόνια εκδόθηκαν σχεδόν 17.000 νόμοι, προεδρικά και υπουργικά διατάγματα αλλαγής αρμοδιοτήτων. Ενας υπουργός με μεγάλη εμπειρία σε διαφορετικά υπουργεία δήλωσε μάλιστα ότι χρειαζόταν κάθε φορά πάνω από έναν χρόνο για να βρει άκρη στα νέα του καθήκοντα».
Τριάντα πέντε χρόνια χωρίζουν αυτά τα δύο περιστατικά. Δείχνουν πως τίποτα δεν άλλαξε. Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Εκείνο που προκύπτει από το σύνολο της έκθεσης είναι ότι η κατάσταση έχει επιδεινωθεί δραματικά. Καταντήσαμε να έχουμε μια δημόσια διοίκηση που αποτελεί αξεπέραστο εμπόδιο για την προώθηση της όποιας μεταρρύθμισης και που είναι από δύσκολο μέχρι αδύνατον να αναμορφωθεί μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Κι εκείνο που επίσης προκύπτει από την έκθεση είναι πως ούτε τυχαία φτάσαμε στη σημερινή μας κατάντια, ούτε ανεξήγητο είναι που δεν μπορούμε να χτυπήσουμε τη φοροδιαφυγή, ούτε θα πρέπει να μας ξενίζει που δεν είμαστε ικανοί να τηρήσουμε τα μνημόνια και τις δεσμεύσεις μας, αλλά ούτε και θα πρέπει να ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι τα όσα κάναμε ή δεν κάναμε επί δεκαετίες θα μπορούσαν να διορθωθούν μέσα σ' ένα ή δύο χρόνια.
Πηγή : ethnos.gr
Στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, ένα από τα μεσημεριανά πολιτικοδημοσιογραφικά στέκια της Αθήνας ήταν το εστιατόριο «Κεντρικό» στη Σταδίου, 100 μέτρα από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Ανάμεσα στους συχνότερους θαμώνες του ήταν ο νεαρός τότε Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Μέχρι που κάποια μέρα ορκίστηκε υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών και από την επομένη κιόλας άρχισε να καταγράφει απουσίες.
Πέρασε κάπου ένας μήνας, είχαμε πεισθεί πια ότι θα είχε αλλάξει στέκι, όταν κάποια μέρα ξανάκανε την εμφάνισή του. Κι όταν τον ρωτήσαμε γιατί είχε εξαφανιστεί, μας απάντησε ότι όλο αυτόν τον μήνα ενημερωνόταν για τα θέματα της αρμοδιότητάς του και μελετούσε τη νομοθεσία των ασφαλιστικών ταμείων, για την οποία, όμως, κάποια στιγμή πληροφορήθηκε ότι δεν ίσχυε πια γιατί πολλές, ίσως οι περισσότερες, διατάξεις της, είχαν τροποποιηθεί κατά καιρούς με εμβόλιμες τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια.
Θυμήθηκα το περιστατικό αυτό γιατί διαβάζοντας προχθές στο «Εθνος» το ρεπορτάζ για την έκθεση του ΟΟΣΑ σχετικά με τη δημόσια διοίκηση στάθηκα σε μία παράγραφο: «Οι ειδικοί επιστήμονες του ΟΟΣΑ διαπίστωσαν ότι τα τελευταία 15 χρόνια εκδόθηκαν σχεδόν 17.000 νόμοι, προεδρικά και υπουργικά διατάγματα αλλαγής αρμοδιοτήτων. Ενας υπουργός με μεγάλη εμπειρία σε διαφορετικά υπουργεία δήλωσε μάλιστα ότι χρειαζόταν κάθε φορά πάνω από έναν χρόνο για να βρει άκρη στα νέα του καθήκοντα».
Τριάντα πέντε χρόνια χωρίζουν αυτά τα δύο περιστατικά. Δείχνουν πως τίποτα δεν άλλαξε. Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Εκείνο που προκύπτει από το σύνολο της έκθεσης είναι ότι η κατάσταση έχει επιδεινωθεί δραματικά. Καταντήσαμε να έχουμε μια δημόσια διοίκηση που αποτελεί αξεπέραστο εμπόδιο για την προώθηση της όποιας μεταρρύθμισης και που είναι από δύσκολο μέχρι αδύνατον να αναμορφωθεί μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Κι εκείνο που επίσης προκύπτει από την έκθεση είναι πως ούτε τυχαία φτάσαμε στη σημερινή μας κατάντια, ούτε ανεξήγητο είναι που δεν μπορούμε να χτυπήσουμε τη φοροδιαφυγή, ούτε θα πρέπει να μας ξενίζει που δεν είμαστε ικανοί να τηρήσουμε τα μνημόνια και τις δεσμεύσεις μας, αλλά ούτε και θα πρέπει να ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι τα όσα κάναμε ή δεν κάναμε επί δεκαετίες θα μπορούσαν να διορθωθούν μέσα σ' ένα ή δύο χρόνια.
Πηγή : ethnos.gr
