Όταν η μοίρα «αποζημιώνει» αυτούς που πλήγωσε η φύση...
Τα τσουνάμι ή «κύματα του λιμανιού», επί το ελληνικότερον, δεν είναι πολλά στην καταγεγραμμένη ανθρώπινη ιστορία -και ευτυχώς. Δυστυχώς, όμως, όλα υπήρξαν καταστροφικά. Το πρώτο έλαβε χώρα το 1883, έπειτα από έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα, στην Ινδονησία, και θεωρείται το μεγαλύτερο και πιο καταστροφικό απ' όλα, καθώς τα κύματα που προκλήθηκαν από τις γήινες αναταράξεις, έφταναν τα 30 με 40 μέτρα ύψος.
Στα πιο πρόσφατα -και στης Ινδονησίας τον Δεκέμβριο του 2004 και σε εκείνο στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας τον Μάρτιο του 2011- υπήρξαν χιλιάδες απώλειες ανθρώπινων ζωών και τεράστιες υλικές ζημιές.
Και εδώ ακριβώς είναι που έρχονται να μας κλείσουν το μάτι… τα θαύματα. Τι άλλο πιο δυνατό, συγκινητικό κι ανθρώπινο από τις επανενώσεις μελών οικογενειών που, λόγω του φαινομένου του τσουνάμι, έχασαν ο ένας των άλλο μέσα σε δεύτερα, ταυτόχρονα πιστεύοντας ότι δεν θα ξαναϊδωθούν ποτέ.
Μία τέτοια επανένωση είναι που έκανε χιλιάδες να δακρύσουν, όταν, την προηγούμενη Πέμπτη, η 15χρονη, σήμερα, Γουάτι από το Άτσεχ της Ινδονησίας ξαναβρήκε τους δικούς της. Η μικρή θυμόταν το όνομα του παππού της και τον τόπο διαμονής της, κι έτσι όλα ήταν πιο εύκολα, όταν περαστικοί τη μετέφεραν σε αστυνομικό τμήμα της περιοχής.
Από σημάδια στο σώμα που είχε εκ γενετής, την αναγνώρισε και η μητέρα της, η οποία πιστοποίησε πως πρόκειται για τη χαμένη στο τσουνάμι κόρη της...
Πηγή : protothema.gr
