Τον Νοέμβριο του 2010 έγιναν οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, την Αττική, συνωστίσθηκαν εφτά υποψήφιοι, εκ των οποίων οι εξι αντιμνημονιακοί, άλλοι ούλτρα και άλλοι λάιτ. Περιφερειάρχης βγήκε ο μόνος μνημονιακός (αν και ο ίδιος δήλωνε το αντίθετο).
Υπενθυμίζω ότι πούροι αντιμνημονιακοί ήταν (εκ δεξιών προς τα αριστερά): ο Κικίλιας του Σαμαρά, ο Δημαράς, αποχωρήσας από το ΠΑΣΟΚ, ο Παφίλης του ΚΚΕ, ο Μητρόπουλος του Τσίπρα, ο Χάγιος (υποστηρίχθηκε από εξωκοινοβουλευτικές αριστερές κινήσεις) και ο Αλαβάνος. Λιγότερο αντιμνημονιακοί και με άλλα χαρακτηριστικά ήταν ο Αδωνις του Καρατζαφέρη, ο Διάκος των Οικολόγων και ο Ψαριανός της νεόκοπης τότε Δημοκρατικής Αριστεράς του Φ. Κουβέλη. Στην καρέκλα του περιφερειάρχη κάθεται ο Σγουρός, υποψήφιος του μνημονιακού ΠΑΣΟΚ.
Προλαβαίνω την απορία πολλών: τι σημασία έχει η υπενθύμιση όλων αυτών σήμερα; Εχει και παραέχει, αφού σε περίπου δυο μήνες θα στηθούν κάλπες. Αυτή τη φορά όχι για τον «μικρό πρωθυπουργό», περιφεριάρχη Αττικής, αλλά για τον κανονικό πρωθυπουργό. Αυτόν που θα κάτσει στην καρέκλα του Παπαδήμου, αν δεν χρειαστεί να ξαναφωνάξουν τον Παπαδήμο.
Το σκηνικό θα επαναληφθεί με παρέλαση αντιμνημονιακών κομμάτων και κομματιδίων. Μετρήστε (πάλι εκ δεξιών προ τα αριστερά): το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, το οποίο, μετά τη μεγαλοπρεπή νέα κωλοτούμπα του κινδυνεύει να ξεπουπουλιαστεί από τα δεξιά και από τ’ αριστερά του. Οι νεόκοποι «Ανεξάρτητοι Ελληνες» του Καμένου, με τις ευλογίες του αριστερού πατριώτη Μίκη Θεοδωράκη, του γαλάζιου συνδικαλιστή της λαϊκής δεξιάς Μανώλη και τινών διαγραφέντων βουλευτών της ΝΔ, που «προδόθηκαν» από τον Σαμαρά, ο οποίος δεν θα τους πάρει πίσω (θα πάρει άλλους, πιο εύκολους στις τούμπες).
Ακολουθούν οι αντιμνημονιακοί του ΠΑΣΟΚ, που δεν ξέρουν τι να κάνουν και μπορεί να κάνουν κάποιο απονεννοημένο εκλογικό διάβημα, αφού παπανδρεϊκοί και βενιζελικοί τους βλέπουν σαν στημμένες λεμονόκουπες. Και, φυσικά, ακολουθεί το σκορποχώρι της αντιμνημονιακής αριστεράς: το ΚΚΕ, που δεν θέλει κανέναν άλλον. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, ο οποίος εσχάτως έχει πάρει στο χέρι την αριστερή πατριωτική μεζούρα. Η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη, που μαζεύει στις δημοσκοπήσεις δυσαρεστημένους ΠΑΣΟΚους, αλλά οι περισσότεροι δυσκολεύονται να καταλάβουν τι θέλει να πει με το «ναι στην Ευρώπη και στο ευρώ, όχι σε κανένα μέτρο». Αντιμνημονιακά κινούνται, επίσης, οι Οικολόγοι, κάποιες αριστερές κινήσεις πέραν της επίσημης αριστεράς και η Χρυσή Αυγή (από άλλη σκοπιά).
Πού οδηγούν όλα αυτά; Με (σχεδόν) μαθηματική βεβαιότητα στον Σαμαρά. Ο οποίος, όμως, πρέπει να καταφέρει να διαχειριστεί τη σχιζοφρενική κατάσταση που έχει δημιουργήσει ο ίδιος στο χώρο της συντηρητικής παράταξης. Από την αντιμνημονιακή ρητορεία, πέρασε στην ρεαλιστική στροφή και εξωπέταξε όσους την αμφισβήτησαν, αλλά τώρα συζητάει να τους πάρει πίσω!
Δηλαδή αύριο, για να κυβερνήσει, μπορεί να χρειαστεί τον Καρατζαφέρη, τον Καμένο, τον Μανώλη και όσους άλλους τυχοδιώκτες της δεξιάς πολυκατοικίας στείλει η κάλπη στη Βουλή.
Γι’ αυτό η λύση που όλοι περιμένουμε απο τις εκλογές μπορεί να είναι ένα άλλου είδους αδιέξοδο. Και τότε θα ‘ρθουν τα χειρότερα.
Πηγή : protagon.gr
