Φοβάμαι θα χαλάσω το αγωνιστικό, ενθουσιώδες κλίμα της επανάστασης. Δε συμμερίζομαι το θρίαμβο της πατάτας ενάντια στους μεσάζοντες. Αν ακούσεις τα σχόλια πολιτών και δημοσιογράφων θαρρείς «πήραμε το Αργυρόκαστρο. Και πάμε παραπέρα» που τραγούδαγε και η Μαρινέλλα στο Άλμπουμ Αλβανία. Και ετοιμάζονται λέει για να διαθέσουν αμνοερίφια και φασόλια και ελιές και λάδια και ντομάτες. Να δεις, με τη φόρα που έχουμε πάρει, θα δούμε και κομμώτριες στα φανάρια με το πιστολάκι στα χέρια να χτενίζουν και να κουρεύουν, ενάντια στον μεσάζοντα Vital Sassoon.
Σε τούτη τη χώρα πιο πολύ από τον μεσάζοντα τρέμω αυτόν που αναλαμβάνει να με σώσει από τον μεσάζοντα. Έτσι την πάτησα και στην πλατεία Συντάγματος με την εξαιρετικά υπεύθυνη ομάδα πολιτών «Αγανακτισμένοι» μέχρι που ανέλαβαν «οι μεσάζοντες» να μεταφέρουν τη φωνή μου στους μεσάζοντες. Έτσι και τώρα. Ήρθαν οι μέχρι πρότινος επιχορηγούμενοι κυρίως για να κάθονται (και να χαζεύουν λαθρομετανάστες να δουλεύουν στα χωράφια), που απέκτησαν αγροτικά Καγιέν, που ξόδεψαν περιουσίες στα μπαρ με τις ταμπέλες «εντός Βουλγάρες», που προσκύνησαν συντεχνίες και τακίμιασαν με συνδικαλιστές. Έρχονται να με σώσουν από την αδικία των μεσαζόντων. Πώς; Πουλώντας χωρίς απόδειξη. Χέρι με χέρι. Και βάζοντας την είσπραξη στη τσέπη του παντελονιού. Σωθήκαμε! Και χτυπάνε αγωνιστικά παλαμάκια οι δημοσιογράφοι και χτυπάνε παλαμάκια οι καταχρεωμένοι Δήμοι που δίνουν παραγγελίες πατάτας για τους συμπολίτες τους (μεγαλόψυχοι!) και χτυπάνε αγωνιστικά παλαμάκια και οι πολιτικοί και κάνει τα στραβά μάτια όλο το σύστημα (λες και υπάρχει σύστημα) και φορτώνονται σαν γαϊδούρια οι πολίτες πατάτα. Μιλάμε για τόνους πατάτας! Έχει να σαπίσει πατάτα!
Πώς την πατάμε έτσι ρε γαμώτο; Πώς καταφέρνουμε να ντελαπάρουμε ότι ξεκινάει με έντιμες προθέσεις; Η αρχική ιδέα, απευθείας διάθεσης της πατάτας, εμφανίστηκε ως μια σπουδαία όντως κίνηση αφύπνισης. Ως μια καμπάνα να ξυπνήσει μεσάζοντες και «οδηγούς» της αγοράς. Να δείξει το δρόμο για έναν εσωτερικό αποπληθωρισμό ως αναγκαστική διέξοδο στο δράμα που όλοι μας ζούμε. Να βρούνε έστω μια κλωστούλα άκρης άνθρωποι που έχουν πραγματικά ανάγκη. Και είναι όλο και πιο πολλοί! Οι περισσότεροι! Το δράμα μας όμως έχει πολλές αυλαίες και πτυχές. Μέσα σ΄αυτές, πρωτεύοντα ρόλο κατέχει η φοροδιαφυγή. Η αναρχία του «για πάρτη μου!». Η ανεντιμότητα του «εγώ και ας κόψουν το λαιμό τους όλοι οι άλλοι». Δηλαδή το θέμα μας με τους μεσάζοντες ήταν για να καταλήξουμε να νταραβεριστούμε χέρι με χέρι με τον αγρότη; Και αυτός να βάλει τα λεφτά στη δεξιά ή αριστερή του τσέπη; Και τελικά αυτός ο έρμος τόπος από πού θα εισπράξει;
Η ιστορία της πατάτας θα μπορούσε να γίνει όντως το εφαλτήριο μιας νέας τάξης πραγμάτων αλλά έσκασε και πάλι κεφαλάκι ο Ελληναράς! Καταφερτζής, δαιμόνιος, ο “έτσι γουστάρω και δεν δίνω αναφορά”. Φοβάμαι ότι εκεί καταλήγει η επανάσταση της πατάτας. Αύριο των αμνοεριφίων. Μεθαύριο των φασολιών, της ρέγκας. Κατεβάστε και ρόκα. Πουλάει. Να δω πώς θ΄ανακόψεις! Αγωνιστές της δικής τους τελικά τσέπης υπό τη μουγκαμάρα κράτους και αρχών και τα μπρος πίσω του ΚΚΕ που δεν ήξερε σε ποιο ρεύμα να ψαρέψει πελάτες. Και όπως γίνεται μονίμως. Πώς γίνεται πάντα σε τούτον τον τόπο; Όλοι τους χειροκροτούν ηρωικά ! Μ΄ένα τσουβάλι φθηνές πατάτες, παροχή σε ανθρώπους δυστυχείς, εξαγόρασαν την ανοχή. Βρήκαν και πάλι ένα παραθυράκι ανομίας. Η αέναη μέθοδος του «φθηνά» που πληρώνουμε στο τέλος όλοι πολύ ακριβά.
Από πατάτα Νευροκοπίου ξεσκαρτάραμε, πατριώτες. Να δω από κανόνες. Κανόνες υποχρεώσεων. Κανόνες αγοράς, εμπορίου. Κανόνες οφειλών. Γενικώς κανόνες. Πότε θα ξεσκαρτάρουμε. Δώστε πατάτα και ξενοιάσατε!
Πηγή : protagon.gr
