| Τσαρούχης Γιάννης | (21 Παραθέματα) | ||||
| |||||
| 1. | Στην Ελλάδα, χρυσέ μου, είναι κανείς ό,τι δηλώσει... |
| Αφήγηση Δήμου Σκουλάκη. Έλλη Αλεξίου, Υπό εχεμύθειαν. Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», 1976. 73. | |
 | |
| 2. | Ο λόγος, η γλώσσα, η φωνή ― αντίδοτα στο θάνατο και στη δυστυχία. |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 14. | |
| |
| 3. | Φιλία είναι η συμφωνία δύο ανθρώπων εναντίον όλου του κόσμου. |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 18. | |
| |
| 4. | Φιλία είναι η συμφωνία δύο ανθρώπων να μην προχωρήσουν στο βάθος, αλλά να μείνουν πάντα στην επιφάνεια. |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 18. | |
| |
| 5. | Μόνον αυτοί που σφάζουν με άνεση και ευχαρίστηση ένα ζώο έχουν δικαίωμα να είναι κρεοφάγοι. |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 26. | |
| |
| 6. | Η ζωή είναι τόσο θαυμαστό πράγμα, ώστε η τιμή της είναι το μυστήριο του θανάτου. |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 28. | |
| |
| 7. | Το να μην μπορείς να πιστέψεις είναι ένα είδος αναπηρίας. |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 35. | |
| |
| 8. | Το καλύτερο είναι να σ’ αγαπούν όπως αγαπούν τη μοναξιά. |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 36. | |
| |
| 9. | Χωρίς το πάθος ―που συχνά ταράζει και αναστατώνει την τάξη και την οργάνωση― η ζωγραφική κινδυνεύει. |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 38. | |
| |
| 10. | Έρωτας είναι ανταλλαγή ανόμοιων και διαφορετικών αγαθών. |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 41. | |
| |
| 11. | Τα έργα τέχνης που δείχνουν μη τελειωμένα, τελειώνουν μόνα τους με τον καιρό. |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 42. | |
| |
| 12. | Είναι οδυνηρό, για να σε εκτιμήσουν, να προσπαθείς να κάνεις πράγματα που να αρέσουν σε ανθρώπους που δεν εκτιμάς. |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 44. | |
| |
| 13. | Δειλία που αναδεικνύει ένα ανώτερο θάρρος: Όταν είπανε στους Χιώτες στρατιώτες «Πυρ», για να πυροβολήσουν τον εχθρό, αυτοί απάντησαν: «Ίντα πυρ και ξεπύρ, εν θωρείτε ότι είναι μπρος αθρώποι;» |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 46. | |
| |
| 14. | Δε με ενδιέφερε το Ελληνικό... αλλά το καλό και το αρεστό. Συνέβη όμως πολλές φορές γυρεύοντας το καλό, να συναντήσω το Ελληνικό. |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 47. | |
| |
| 15. | Οι Έλληνες σκηνοθέτες σπουδάζουν στο εξωτερικό, πίσω από τις κουίντες του θεάτρου, άκρες-μέσες. Όταν επιστρέψουν στην Ελλάδα, δηλώνουν σκηνοθέται. Επιμένουν επί της δηλώσεως και εντέλει καταφέρνουν να διορισθούν. Αυτό το είπε ο ηθοποιός Τζαβαλάς Καρούσος εκ Λευκάδος. Εγώ το εγενίκευσα και το διέδωσα. |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 49. | |
| |
| 16. | Στην Ελλάδα οι άνθρωποι φοβούνται μήπως υπερφαλαγγισθούν. Γι’ αυτό, όταν κάποιος έχει ένα χάρισμα, διώκεται. |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 50. | |
| |
| 17. | Αρετές μας είναι τα ελαττώματά μας που τα παραδεχτήκαμε. |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 52. | |
| |
| 18. | Η παράδοση θα μας μάθει όχι το τέλειο, μα ν’ αμφιβάλλουμε για το ατράνταχτο κάποιων θεωριών. |
| Τα γνωμικά του Τσαρούχη. Βουρκαριανή, 1987. 63. | |
| |
| 19. | Η σημερινή παροιμία που λέει «Η φτώχεια θέλει καλοπέραση» ―θα ’πρεπε ίσως να προσθέσουμε «... και μεγαλομανία»― εκφράζει αρκετά καλά την ιδιαίτερη στάση των Ελλήνων απέναντι στις δυσκολίες. Αν ο κάθε φτωχός τείνει προς τη μεγαλομανία και τη διάθεση για διασκέδαση, είναι χαρακτηριστικό ότι στο σύνολό του ένας φτωχός λαός επεδίωξε την ευτυχία και την επιπολαιότητα, οδηγημένος προς αυτό από μεγαλοφυιίες. |
| «Ελλάς και μοντέρνα τέχνη», 1956. Αγαθόν το εξομολογείσθαι. Εκδόσεις Καστανιώτη, 1986. 20-21. | |
| |
| 20. | Οι Έλληνες [ζωγράφοι] αγάπησαν τη Γερμανία γιατί ήταν ευπρόσιτη, επαρχιακή, και δι’ αυτής απολάμβαναν την Ευρώπη όπως τα παιδιά τη θάλασσα στα ρηχά. |
| «Η προσφορά του Paul Cézanne», 1956. Αγαθόν το εξομολογείσθαι. Εκδόσεις Καστανιώτη, 1986. 28. | |
| |
| 21. | Τόσα πολλά αγράμματα τσογλάνια. Τι φρίκη, Θεέ μου... |
| «Μια επιστολή», 1977. Αγαθόν το εξομολογείσθαι. Εκδόσεις Καστανιώτη, 1986. 228. | |
| |
