Ενα βασικό πρόβλημα της πολιτικής μας ζωής είναι το γεγονός πως οι ηγέτες δεν αντιλαμβάνονται ότι ρόλος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι να λέει σε όλα ΟΧΙ. Ο κ. Παπανδρέου ακολούθησε την τακτική της στείρας άρνησης και σήμερα δυσκολεύεται να εξηγήσει στους ψηφοφόρους την πολιτική που ακολουθεί, από την εκμετάλλευση του Ελληνικού έως την εφαρμογή του Μνημονίου.
Ο κ. Σαμαράς τον μιμείται και επιχειρεί να πείσει την κοινή γνώμη και εκείνος πως «λεφτά υπάρχουν», οπότε δεν χρειάζονται οι επώδυνες αλλαγές του Μνημονίου. Ολοι. όμως, γνωρίζουμε πως σε περίπτωση που διαδεχθεί τον κ. Παπανδρέου θα αναγκασθεί να ακολουθήσει την ίδια πολιτική εφαρμογής του Μνημονίου.
Η χώρα θα αλλάξει πραγματικά όταν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση καταφέρουν να συμφωνήσουν σε έναν πυρήνα αλλαγών που δεν μπορούν να υλοποιηθούν χωρίς την απόλυτη συναίνεση μεταξύ τους. Το παράδειγμα της απελευθέρωσης των μεταφορών είναι μεμονωμένο, αλλά πολύ ενθαρρυντικό. Σκεφθείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η Ελλάδα σήμερα αν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. είχαν συμφωνήσει πριν από χρόνια να ψηφίσουν από κοινού μεγάλες μεταρρυθμίσεις!
