Άρθρο του Ερρίκου Μπαρτζινόπουλου για το "ΕΘΝΟΣ"
Φαίνεται ότι από παροιμίες στη Γερμανία δεν τα πάνε καλά. Και γι' αυτό δεν θα έχουν ακούσει πως "όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα, η φωτιά θα φτάσει και στο δικό σου", ή πως "όλοι μέσα στην ίδια βάρκα είμαστε", ή πως "δεν ροκανίζεις ποτέ το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεσαι". Ή και πολλές άλλες. Αλλά από χθες θα πρέπει να έχουν ξεκινήσει προγράμματα ταχύρυθμης εκπαίδευσης επί του αντικειμένου. Αν πίστευαν πως η κρίση είναι ένας ιός που σαρώνει την Ευρωζώνη, αλλά εκείνους δεν πρόκειται να τους αγγίξει, τώρα μάλλον θα έχουν διαπιστώσει ότι ζούσαν με ψευδαισθήσεις.
Και, φυσικά, το θέμα πλέον είναι τι θα κάνουν τώρα που ξέρουν ότι από τις αποφάσεις που θα πάρουν θα κριθεί και η δική τους τύχη και όχι μόνο των δημοσιονομικά ανεύθυνων Ελλήνων, Ιρλανδών, Πορτογάλων, Ισπανών και Ιταλών. Αλλωστε, από άποψη χρέους, ούτε οι Γάλλοι, ούτε και οι ίδιοι οι Γερμανοί υστερούν. Και πλέον αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι απλοί παρατηρητές ή ακόμη και ρυθμιστές του προβλήματος που βιώνει η Ευρωζώνη, αλλά συμμέτοχοι σ' αυτό.
Δεν είμαι σε θέση να ξέρω πότε ήταν η προηγούμενη φορά που η γερμανική οικονομία είχε αντιμετωπιστεί από τις αγορές τόσο μειωτικά όσο χθες που παρουσιάστηκε το φαινόμενο να μη βρίσκουν από ένα σημείο και μετά αγοραστή τα δεκαετή γερμανικά ομόλογα. Εκείνο που ξέρω είναι ότι ζούμε σε μια Ευρώπη η οποία αλλάζει με ασύλληπτα γρήγορους ρυθμούς και κανένας δεν μπορεί να προβλέψει πώς τελικά θα εξελιχθεί.
Ισως ένας τρόπος να προσεγγίσουμε τις εξελίξεις που δρομολογούνται είναι να αναλογιστούμε πού βρισκόταν η Ευρωζώνη τους πρώτους μήνες του προηγούμενου χρόνου και πού βρίσκεται σήμερα.
Ούτε καν στα σπάργανα ή έστω σαν ιδέα δεν υπήρχε τότε η λειτουργία μηχανισμού στήριξης. Και σήμερα βρισκόμαστε στα πρόθυρα της δημιουργίας του ευρωομολόγου, που ακόμη και Γερμανοί έχουν αρχίσει πια ν' αποδέχονται ότι είναι η μοναδική αυτήν τη στιγμή λύση για να ξανασταθεί η Ευρωζώνη στα πόδια της.
Και για να έρθουμε και στα δικά μας, όσο ο πυρετός ανεβαίνει στην Ευρώπη τόσο τα φώτα της δημοσιότητας φεύγουν από πάνω μας και οι πιέσεις λιγοστεύουν. Και μετά και τις επιστολές μπορεί και να εκλείψουν.
Πηγή : www.ethnos.gr
