Το γεγονός της Μεγάλης Εβδομάδας δεν ήταν η ανακοίνωση της ημερομηνίας των εκλογών. Ήταν η σύλληψη του άλλοτε πανίσχυρου Άκη που κυριάρχησε στα στόματα πολιτικών και στις οθόνες τηλεοράσεων. Πόσο βολικό… Η χώρα άλλωστε έχει ξεφύγει από τα οικονομικά της προβλήματα και έχει την πολυτέλεια να ασχολείται με μία υπόθεση – σίριαλ που τίποτα δεν δίδαξε τους ανεύθυνους ταγούς μας!
Ο εκφυλισμένος ελληνικός δικομματισμός παίζει τα ρέστα του. Γνωρίζουν τα πρωτοπαλίκαρά του ότι αν δεν τη βγάλουν καθαρή (και) τούτη τη φορά, θα τους στείλει η Ιστορία στο «πυρ το εξώτερον». Για τον λόγο αυτό, όλα τα όπλα έχουν βγει στη φόρα. Και ως γνωστόν, τα αποτελεσματικότερα πολιτικά όπλα είναι τα εκβιαστικά διλήμματα με κορυφαίο αυτό που ακούει στο ερώτημα «ευρώ ή δραχμή».
Όσοι τα επικαλούνται και τα υποστηρίζουν διαπρυσίως, ίσως πρέπει να δουν ξανά τις μετρήσεις της κοινής γνώμης. Εκεί θα βρουν τις απαντήσεις που ψάχνουν. Η πλειοψηφία δεν ετάχθη ποτέ υπέρ μιας επιστροφής στο εθνικό νόμισμα. Άλλωστε, μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού αυτοί που συγκροτημένα έχουν υποστηρίξει ότι η λύση στον οικονομικό Αρμαγεδδώνα που σαρώνει τη χώρα είναι η δραχμή. Οι πιο πολλοί υπερασπιστές μίας επιστροφής στην προ-ΟΝΕ κατάσταση δεν είναι παρά απολειφάδια μίας ελιτίστικης Αριστεράς, επαναστάτριας εκ του ασφαλούς...
Οι εκλογές της 6ης Μαϊου θα είναι εκλογές οργής. Όχι χωρίς λόγο. Τα δύο μεγάλα κόμματα ζητούν από τους πολίτες ψήφο ευθύνης – εννοείται με κερδισμένα τα ίδια. Από ποιους πολίτες όμως; Από αυτούς που έπλασαν καθ’ εικόνα και ομοίωσή τους σε όλη τη Μεταπολίτευση; «Κομματάκι δύσκολο» που λένε και οι μικρότεροι.
Περίπου 20 ημέρες πριν τις κάλπες, οι αρχηγοί του ΠαΣοΚ και της ΝΔ εξαντλούνται σε επικοινωνιακές ακροβασίες. Ανασύρουν από το μπαούλο το «κοστούμι της πόλωσης». Δυστυχώς, είναι πλέον «μικρό» για τα προβλήματά μας. Νομίζουν ότι οι πολίτες έχουν πιστέψει ότι αποφάσισαν να συνεργαστούν επειδή ειλικρινά το ήθελαν και όχι επειδή οι περιστάσεις το επέβαλαν. Τόσο τους λείπει η σοβαρότητα που δεν αφήνουν τα στελέχη τους στην κυβέρνηση Παπαδήμου να κάνουν το παραμικρό. Ακόμη και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, για την οποία κόπτονταν, θέλουν τώρα να αφήσουν για μετά τις εκλογές.
Οι κκ. Βενιζέλος και Σαμαράς πορεύονται στις εκλογές δεμένοι πισθάγκωνα από το Μνημόνιο, αγωνιζόμενοι μάταια να αποδείξουν ότι αυτό δεν συμβαίνει. Αν είχαν το πολιτικό σθένος θα έπρεπε να έχουν ήδη αρχίσει να παρουσιάζουν στους ψηφοφόρους τις απόψεις τους για τα προβλήματα που καίνε. Θα μειωθούν πάλι οι μισθοί και οι συντάξεις και πόσο; Είναι διατεθειμένοι να πατάξουν τη φοροδιαφυγή και με ποιο τρόπο; Έχουν τα κότσια να απολύσουν τους «χαϊδεμένους» που επί χρόνια βόλεψαν στο Δημόσιο; Διαθέτουν εναλλακτικές ιδέες στις ανάλγητες προτάσεις περικοπών της τρόικας ή απλά αντιδρούν, μακαρίως, σε αυτές; Μπορούν να χειριστούν υπεύθυνα τα εθνικά θέματα χωρίς φαντασιώσεις περιφερειακών αξόνων και απώλειες; Τι πιστεύουν ότι θα συμβεί με την ευρωπαϊκή κρίση χρέους που αναζωπυρώνεται στην Ισπανία; Αν θέλουν το ευρώ, πως φαντάζονται μελλοντικά την ευρωζώνη και τη θέση της Ελλάδος σε αυτήν;
Όσοι ζητούν από τον λαό να ψηφίσει με το βλέμμα στο μέλλον, πρέπει πρώτα να προσφέρουν μία σαφή στρατηγική πρόταση. Αυτό πράττουν οι ελίτ σε ένα κράτος: να καθοδηγούν. Αν όμως μέχρι σήμερα έχουν αποδειχθεί παντελώς αναξιόπιστες, ποια εγγύηση προσφέρουν για την επόμενη ημέρα; Το παρελθόν δεν διαγράφεται μεμιάς επειδή ορισμένοι το θέλουν. Οι ηγέτες και τα συστήματα που τους στηρίζουν απαντούν πρώτοι στα μεγάλα διλήμματα. Χωρίς υπαναχωρήσεις, χωρίς αριβισμό, χωρίς φαντασιώσεις μεγαλείου και ρητορική χωρίς ειρμό.
Στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχουν κρατικές ελίτ – μόνο κομματικές, που επιβίωσαν 40 χρόνια μέσα στο συντεχνιακό κουκούλι που οι ίδιες με επιμέλεια φιλοτέχνησαν. Τώρα που αυτό έσπασε δεν έχουν τα κότσια ούτε για αυτοκριτική. Πώς θα πείσουν ότι μπορούν να συνεργαστούν μετεκλογικά, όπως όλοι ιδιωτικώς παραδέχονται; Δεν είναι ότι τα δύο μεγάλα κόμματα δεν μπορούν να αλλάξουν. Δεν θέλουν. Και μεταθέτοντας, κυνικά, την ευθύνη στο εκλογικό σώμα, βρίσκουν βολικό άλλοθι ώστε να μην απαντήσουν στα δικά τους, αμείλικτα, διλήμματα.
Πηγή : tovima.gr
