Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι δεν πρέπει να υπάρξει καμμία απαγόρευση στην νόμιμη λειτουργία της Χρυσής Αυγής μέσα στο πολίτευμα. Η υπεροχή της Δημοκρατίας είναι ακριβώς αυτή. Δεν βάζει προϋποθέσεις στη συμμετοχή παρά μόνο την τήρηση της νομιμότητας. Ακόμα και σε αυτούς που αμφισβητούν την υπόστασή της. Διότι η Δημοκρατία έχει ενιαίους κανόνες και δεν ετεροκαθορίζεται. Επίσης δεν πρέπει να φέρεται φοβικά. Το ίδιο ασφαλώς ισχύει και για την τηλεοπτική παρουσία των φασιστών αυτών-εφόσον ψηφίστηκαν από τον λαό έχουν όλα τα δικαιώματα που πηγάζουν από τους κανόνες του προεκλογικού τηλεοπτικού χρόνου. Αφήνω που το αντίθετο θα ήταν και κουτό-κάθε απαγορευμένο φουντώνει.
Ό,τι όμως ισχύει για τα δικαιώματα των Χρυσαυγιτών ισχύει και για τις υποχρεώσεις τους. Και είναι υποχρεωμένοι να κινούνται στο πλαίσιο των νόμων. Είναι αδιανόητο να συνηθίσουμε την διάχυτη βία που διέπει τις πράξεις και τα λόγια τους και να τα προσπερνάμε σαν κάτι αναμενόμενο. Η αντίδραση όλων μας οφείλει να είναι ακαριαία και συστηματική γιατί και αυτή συμβάλλει στη διαμόρφωση του τοπίου της βίας. Όσο δεν μας τρομάζει το τέρας τόσο τα παιδιά μας νομίζουν πως του μοιάζουμε.
Τα προχτεσινά γεγονότα ήσαν πολύ σοβαρότερα από το τηλεοπτικά χαστούκια και η προβολή τους απαράδεκτα δυσανάλογη. Το περιστατικό του Κασιδιάρη μονοπώλησε το ενδιαφέρον του Τύπου, των πολιτικών και της κοινωνίας για μέρες. Ο βαρύς τραυματισμός ενός μετανάστη μέσα στο σπίτι του από φασίστες ρατσιστές δεν είχε τηλεόραση και βουλευτές, είχε χαμόσπιτο και απόκληρους, αλλά ακριβώς την τυφλή κτηνωδία που έπρεπε να μας τρομάξει. Οι δηλώσεις του τ.βουλευτή Παναγιώταρου σε άλλες εποχές θα ξεσήκωναν θύελλα. Έχουμε συνηθίσει;
Στο κήρυγμα του μίσους ο βουλευτής διανοείται ότι θα πετάξει ασθενείς μετανάστες από τα δημόσια νοσοκομεία για να αδειάσουν κρεβάτια για έλληνες. Δεν διστάζει να προτείνει ως λύση την δια της βίας εγκατάσταση παιδιών ελληνικών οικογενειών σε παιδικούς σταθμούς, καταλαβαίνετε στη θέση ποιών και με ποιό τρόπο. Προειδοποιεί ότι στο εξής η εξωτερική πολιτική της χώρας θα ασκείται υπό την απειλή χαστουκιών μέσα στο κοινοβούλιο. Και αυτά τα πράγματα ακούγονται σαν αυτονόητα, ίσως και γραφικά από όλους εμάς που νομίζουμε ότι η Δημοκρατία απειλείται μόνο στα τηλεοπτικά στούντιο.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας βλέπει μόνο Αντέννα; Οι πολιτικοί και ο Τύπος κινητοποιούνται μόνο όταν απειλείται το συνάφι τους; Ο εισαγγελέας τι περισσότερο είδε στο παραλήρημα του κ. Αμυρά; Έχουμε εγκαταλείψει την υπεράσπιση του κράτους δικαίου στον Καρατζαφέρη που είδε στην ωμή βία της Χρυσής Αυγής την ευκαιρία να επανακάμψει; Ο φασισμός δεν είναι απειλή για τη Δημοκρατία, η ανοχή της Δημοκρατίας στον φασισμό είναι η απειλή.
Πηγή : protagon.gr
