Γράφει ο Ανδρέας Πετρουλάκης protagon.gr
Mοιάζει να έχει την αγωνία του γεννημένου πρωταγωνιστή που οι ανάγκες της παράστασης τον καταδίκασαν σε ρόλο guest star και αυτό δεν μπορεί να το χωνέψει. Και τι κάνει; Παραγεμίζει τον φτωχό του ρόλο με σκηνικές επινοήσεις και προσθέτει λόγια στις ατάκες του για να κλέψει χρόνο από τους πρώτους ρόλους. Όλοι ξέρουμε άλλωστε ότι ο κ.Βενιζέλος, στο να εμπλουτίζει με νέο περιεχόμενο παλιούς ρόλους, είναι μανούλα.
Στις διερευνητικές εντολές, την ώρα που όλες οι κανονικές πολιτικές δυνάμεις προσπαθούν να συγκροτήσουν κυβέρνηση, εκείνος κυρίως ενδιαφέρεται για την συγκρότηση της αντιπολίτευσης. Να μην έχει μέσα την αριστερά. Και αν αυτό δεν γίνεται, τουλάχιστον να προδιαγράψει την αντιπολιτευτική της ατζέντα. Αυτό δεν πρέπει να έχει ματαγίνει αλλά ο κ. Βενιζέλος δεν κάνει πράγματα που κάνουν οι υπόλοιποι. Στα σοβαρά του πιστεύει ότι αν καλέσει τον κ. Τσίπρα με τους υπόλοιπους αρχηγούς θα τον νουθετήσει και θα του θέσει το πλαίσιο της πολιτικής του δράσης στο εξής; Μάλλον δεν το πιστεύει, αλλά πάντως το πιθανότερο νομίζει ότι έτσι θα εκθέσει τον νέο αρχηγό της αντιπολίτευσης. Ότι μπορεί να εκτίθεται ο ίδιος όταν, συνταγματολόγος ων, δείχνει να αγνοεί τις βασικές δομές της λειτουργίας του πολιτεύματος και τους διακριτούς ρόλους κυβέρνησης και αντιπολίτευσης δεν περνάει απ' το μυαλό του;
Ας είμαστε σοβαροί, η μετεκλογική εξέλιξη των πραγμάτων ήταν απολύτως φυσιολογική και όποιος προσπαθεί να την αμφισβητήσει εφευρίσκοντας ανύπαρκτες πολιτικές παραμέτρους γελοιοποιείται. Το να κατηγορεί τον Τσίπρα, ο οποίος λέει το αυτονόητο, ότι δηλαδή πρέπει να σχηματιστεί το ταχύτερο κυβέρνηση, είναι παραλογισμός. Δηλαδή τι θα του έλεγε αν ζητούσε να σχηματιστεί αργότερα ή καθόλου; Το να τον χαρακτηρίζει ανεύθυνο γιατί δεν συμμετέχει (για να εφαρμόσουν το κοινό τους πρόγραμμα προφανώς) αλλά προτιμά να ελέγχει με όποιον τρόπο νομίζει από τα έδρανα της αντιπολίτευσης, προκαλεί την κοινή λογική. Ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος τι έκανε τα χρόνια που ήταν στην αντιπολίτευση, αέρα στην κυβέρνηση; Δεν καταλαβαίνει ότι, όσο και αν χρησιμοποιεί το επιβλητικό του γλωσσοπλαστικό καθηγητικό ύφος, δεν γίνεται να μας ξαναδιδάξει για ποιό λόγο βγάζουμε κυβέρνηση και αντιπολίτευση;
Ο ίλιγγος της ανόδου από το 4% στο 26% για τον οποίο τόσος λόγος έγινε για να ερμηνευθεί η συμπεριφορά του Αλέξη Τσίπρα ισχύει και για την πτώση. Το ταξίδι των 30 ποσοστιαίων μονάδων μέσα σε 2,5 χρόνια έχει επίπτωση καταρχάς στην πολιτική αυτογνωσία. Είναι δύσκολο να συμπεριφέρεσαι ως κόμμα του 12% όταν έχεις μάθει στο τετραπλάσιο αλλά, εφόσον το χειρίζεσαι με τέτοιο σπασμωδικό τρόπο μάλλον σ' εσένα απευθύνεται η κατηγορία που τόσο εύκολα εξαπολύεις εναντίον του Τσίπρα. Του μικρομεγαλισμού.
Πηγή : protagon.gr
Mοιάζει να έχει την αγωνία του γεννημένου πρωταγωνιστή που οι ανάγκες της παράστασης τον καταδίκασαν σε ρόλο guest star και αυτό δεν μπορεί να το χωνέψει. Και τι κάνει; Παραγεμίζει τον φτωχό του ρόλο με σκηνικές επινοήσεις και προσθέτει λόγια στις ατάκες του για να κλέψει χρόνο από τους πρώτους ρόλους. Όλοι ξέρουμε άλλωστε ότι ο κ.Βενιζέλος, στο να εμπλουτίζει με νέο περιεχόμενο παλιούς ρόλους, είναι μανούλα.
Στις διερευνητικές εντολές, την ώρα που όλες οι κανονικές πολιτικές δυνάμεις προσπαθούν να συγκροτήσουν κυβέρνηση, εκείνος κυρίως ενδιαφέρεται για την συγκρότηση της αντιπολίτευσης. Να μην έχει μέσα την αριστερά. Και αν αυτό δεν γίνεται, τουλάχιστον να προδιαγράψει την αντιπολιτευτική της ατζέντα. Αυτό δεν πρέπει να έχει ματαγίνει αλλά ο κ. Βενιζέλος δεν κάνει πράγματα που κάνουν οι υπόλοιποι. Στα σοβαρά του πιστεύει ότι αν καλέσει τον κ. Τσίπρα με τους υπόλοιπους αρχηγούς θα τον νουθετήσει και θα του θέσει το πλαίσιο της πολιτικής του δράσης στο εξής; Μάλλον δεν το πιστεύει, αλλά πάντως το πιθανότερο νομίζει ότι έτσι θα εκθέσει τον νέο αρχηγό της αντιπολίτευσης. Ότι μπορεί να εκτίθεται ο ίδιος όταν, συνταγματολόγος ων, δείχνει να αγνοεί τις βασικές δομές της λειτουργίας του πολιτεύματος και τους διακριτούς ρόλους κυβέρνησης και αντιπολίτευσης δεν περνάει απ' το μυαλό του;
Ας είμαστε σοβαροί, η μετεκλογική εξέλιξη των πραγμάτων ήταν απολύτως φυσιολογική και όποιος προσπαθεί να την αμφισβητήσει εφευρίσκοντας ανύπαρκτες πολιτικές παραμέτρους γελοιοποιείται. Το να κατηγορεί τον Τσίπρα, ο οποίος λέει το αυτονόητο, ότι δηλαδή πρέπει να σχηματιστεί το ταχύτερο κυβέρνηση, είναι παραλογισμός. Δηλαδή τι θα του έλεγε αν ζητούσε να σχηματιστεί αργότερα ή καθόλου; Το να τον χαρακτηρίζει ανεύθυνο γιατί δεν συμμετέχει (για να εφαρμόσουν το κοινό τους πρόγραμμα προφανώς) αλλά προτιμά να ελέγχει με όποιον τρόπο νομίζει από τα έδρανα της αντιπολίτευσης, προκαλεί την κοινή λογική. Ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος τι έκανε τα χρόνια που ήταν στην αντιπολίτευση, αέρα στην κυβέρνηση; Δεν καταλαβαίνει ότι, όσο και αν χρησιμοποιεί το επιβλητικό του γλωσσοπλαστικό καθηγητικό ύφος, δεν γίνεται να μας ξαναδιδάξει για ποιό λόγο βγάζουμε κυβέρνηση και αντιπολίτευση;
Ο ίλιγγος της ανόδου από το 4% στο 26% για τον οποίο τόσος λόγος έγινε για να ερμηνευθεί η συμπεριφορά του Αλέξη Τσίπρα ισχύει και για την πτώση. Το ταξίδι των 30 ποσοστιαίων μονάδων μέσα σε 2,5 χρόνια έχει επίπτωση καταρχάς στην πολιτική αυτογνωσία. Είναι δύσκολο να συμπεριφέρεσαι ως κόμμα του 12% όταν έχεις μάθει στο τετραπλάσιο αλλά, εφόσον το χειρίζεσαι με τέτοιο σπασμωδικό τρόπο μάλλον σ' εσένα απευθύνεται η κατηγορία που τόσο εύκολα εξαπολύεις εναντίον του Τσίπρα. Του μικρομεγαλισμού.
Πηγή : protagon.gr