Κείμενο της Λίνας Παπαδάκη
«Χρειάζεται ένα άλλο πολιτικό σύστημα για να κάνει την εξαίρεση της δεύτερης Ελλάδας, κανόνα» σημείωσε στην κατακλείδα του κειμένου του ο Ηλίας Μόσιαλος, έχοντας προηγουμένως αναλύσει τις παθογένειες του υπάρχοντος και τις δυνάμεις που συντηρούν τον λαϊκισμό, τον κρατισμό και την ισοπέδωση της πρώτης Ελλάδας.
Το πολιτικό σύστημα που αγωνίζεται να σταθεί στα πόδια του, δομήθηκε στην ουρά δυο ηγετών. Ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν τα πρόσωπα που διέθεταν τα καλά και τα κακά για να χαλιναγωγήσουν και να φανατίσουν μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού.
Διάλεξαν ονόματα, έφτιαξαν συνθήματα και αντιλήφθηκαν το λαϊκό αίσθημα που ακολούθησε της πτώσης της χούντας. Η Ελλάδα ετοιμαζόταν να χαρεί την ελευθερία και βιαζόταν να πάρει τον ευρωπαϊκό της αέρα . Οι ιδέες ξαναδιαβάζονταν, ο σοσιαλισμός, ο κομμουνισμός, ο καπιταλισμός ξαναμπήκαν στο λεξιλόγιό μας και η επιλογή της κυβέρνησης ορίστηκε από τις βασικές αρχές και τα βιώματα της εποχής.
Οι ιδέες πέπλο λανθασμένης στρατηγικής απέτυχαν να φθάσουν το στόχο τους. Το όραμά τους απεδείχθη εικονικό και όσοι τις εκμεταλλεύτηκαν, βουλιάζουν τώρα μαζί με τους κόμπους του.
«Χρειάζεται ένα άλλο πολιτικό σύστημα» παραδέχεται ένας πολιτικός του σημερινού. Μα για να γεννηθεί κάτι νέο πρέπει πρώτα να σπάσει το παλιό, να κομματιαστεί και οι κόκκοι του να ενωθούν όχι με γνώμονα τις παραγράφους των καταστατικών αλλά τον μαγνητισμό της στιγμής. Τα επίκαιρα ζητήματα.
Ποιος νοιάζεται πια για τη φόρμα μιας σκέψης παρελθοντικής; Τώρα είναι η ευκαιρία να βγουν απ’ τα παραδοσιακά κόμματα όσοι μπορούν να δουν καθαρά, ψύχραιμα και μακριά. Να ξεχωρίσουν, να κάνουν ένα βήμα μπροστά, κρατώντας σφιχτά την εμπειρία και τολμώντας για την ευκαιρία. Η αλλαγή δεν θέλει ούτε ήλιο ούτε δάδα ούτε σφυροδρέπανο. Θέλει ενόραση στην πολιτική και διορατικότητα στην πράξη.
