Αυτό ήταν όλο. Το ελληνικό δημόσιο με 270 εκατομμύρια ευρώ, πατσίζει με τη Ζήμενς. Βέβαια πολλοί λένε ότι δεν είναι ούτε τόσα. Μερικά υπολογίζονται αντισταθμιστικά και άλλα απλώς θα εκταμιευθούν εν καιρώ. Η εκκρεμότητα πάντως έκλεισε. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Στο σημείο αυτό ένας άνθρωπος που διατηρεί ακόμη κάποια στοιχεία αξιοπρέπειας απλώς μελαγχολεί: «Εδώ ήλθαμε, πάμε να φύγουμε». Και φυσικά ούτε λόγος να δίνεται εφεξής για ευθύνες, τιμωρία και άλλα κουραφέξαλα.
Το έργο αυτό προβλήθηκε πολλές φορές ως τώρα. Αλλά αυτή τη φορά ένα Οσκαρ σκηνοθεσίας το δικαιούται. Και ας μην ξέρουμε ακριβώς τον σκηνοθέτη- μπορούμε απλώς να τον φανταστούμε. Ξέρουμε όμως την υπόθεση, τους πρωταγωνιστές, αλλά και το κοινό: πιο αδιάφοροι ηλίθιοι δεν πρέπει να ξαναυπήρξαν μπροστά σε ένα τέτοιο αριστούργημα.
Βάζει ταφόπλακα σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα του εγχώριου πολιτικού συστήματος. Μια υπόθεση για την οποία στη Γερμανία υπήρξαν ποινές για όσους τα έδιναν αλλά στην Ελλάδα δεν έσταξε καν η ουρά του γαϊδάρου για όσους- πρόσωπα και κόμματα- τα πήραν.
Να θυμίσουμε ότι η υπόθεση της Ζήμενς ξεκίνησε όταν δικό της στέλεχος, αποκάλυψε στη γερμανική Δικαιοσύνη ότι η εταιρία έσκασε - στο διάστημα που ήξερε αυτός μόνο - πάνω από εκατό εκατομμύρια ευρώ σε έλληνες πολιτικούς, κόμματα, συνδικαλιστές, ενδεχομένως και δημοσιογράφους, ή άλλους παράγοντες για «καλλιέργεια τοπίου». Κοινώς λάδωνε αβέρτα, όποιον έβρισκε μπροστά της.
Στο αποκαλυπτικό βιβλίο του «Το δίκτυο» ο Τάσος Τέλλογλου παρουσίασε το 2010 τεκμηριωμένα τον φάκελο με τα μαύρα ταμεία της Ζήμενς.
Άλλωστε για δυο τουλάχιστον περιπτώσεις, δεν υπάρχει καμιά απολύτως αμφιβολία. Ο «εκσυγχρονιστής» υπουργός Μαντέλης τσάκωσε κάνα τεσσάρι κατοστάρικα χιλιάδες μάρκα για προεκλογική ενίσχυση. Και ο Θόδωρος Τσουκάτος κατέθεσε ρητά και χωρίς κανείς από τους επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ εκείνη την εποχή να βγάλει λέξη, ότι στον ίδιο παραδόθηκαν για το Ταμείο του κόμματος ένα εκατομμυριάκι σε μάρκα.
Εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες δικογραφιών, στην Ελλάδα και τη Γερμανία, δίκες, καταδίκες, αποκαλύψεις, έρευνες για καμιά δεκαπενταριά Έλληνες υπουργούς, μαρτυρίες και θόρυβος πολλών ετών, για να προκύψει εν τέλει ένας ευτελής συμβιβασμός του επίσημου ελληνικού κράτους τον επίσημο διαφθορέα του.
Ο Χριστοφοράκος και τα άλλα τα παιδιά, αδίκως ταλαιπωρήθηκαν τόσο καιρό. Που να το φανταστούν ότι το θέμα της εταιρίας που δωροδοκούσε μέχρι και πέτρες θα έκλεινε μια απλή συναλλαγή Ελλάδας –Ζήμενς, με τη συγκατάθεση της Βουλής. Η γερμανική εταιρία, αφού λάδωνε για δέκατες τη μάνα της και τον πατέρα της στην Ελλάδα, στο τέλος λάδωσε και επισήμως το ελληνικό κράτος για να τη σκαπουλάρει. Και σε άλλα με υγεία.
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, η τιμή του πολιτικού κόσμου, οι έννοιες της κάθαρσης και της Δικαιοσύνης, τόσο κοστίζουν: μόλις 270 εκατομμύρια, στα χαρτιά κι αυτά μέχρι στιγμής. Η ηθική, η εντιμότητα, η διαφάνεια, οι καθαρές σχέσεις της πολιτικής με τους πολίτες μπήκαν στη ζυγαριά και αποτιμήθηκαν σε χρήμα. «Πόσο πάει;» «Τόσα» «Πάρτα και κάνε πως δεν καταλαβαίνεις». Ποτέ δεν θα μάθουμε ποιοι, πότε και πόσα, κι ας ξέρουμε χωρίς καμιά αμφισβήτησε ότι υπήρξαν. Και μετά απορούν μερικοί πολιτικοί – από τους 164 που ψήφισαν αυτόν τον άθλιο συμβιβασμό - γιατί δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στον δρόμο.
Πηγή : protagon.gr
