Οτι βρισκόμαστε σε συνθήκες ελεγχόμενης χρεοκοπίας είναι αναμφισβήτητο γεγονός. Οι ευθύνες για το πώς φθάσαμε εδώ είναι το ένα θέμα. Το άλλο είναι η ικανότητα ή όχι του πολιτικού συστήματος να τη διαχειριστεί με όρους στοιχειώδους κοινωνικής συνοχής. Γιατί χωρίς αυτό το στοιχείο, όχι μόνο κανένα οικονομικό σχέδιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί και να φέρει κάποια θετικά αποτελέσματα, αλλά επιπλέον τίθεται σε κίνδυνο και η δημοκρατία, ως πολίτευμα που προϋποθέτει ορισμένες κοινωνικές ισορροπίες. Υπ' αυτήν την έννοια, παρότι αυξάνεται ραγδαία η ανεργία (πάνω από ένα εκατομμύριο), ο βασικός μισθός πήγε σε επίπεδα Πορτογαλίας (586 ευρώ) και επιδεινώθηκαν από κάθε άποψη οι όροι εργασίας (εργάζονται χωρίς να πληρώνονται 400.000, μετατροπή πλήρους απασχόλησης σε μερική, ανασφάλιστη εργασία κ.λπ.), εντούτοις οι εταίροι - δανειστές μας επιμένουν σε μεγαλύτερες μειώσεις μισθών, περαιτέρω απορρύθμιση των «ανοχύρωτων» από τις συλλογικές συμβάσεις εργασιακών σχέσεων κ.ο.κ.
Μας «σπρώχνουν» με διάφορα εκβιαστικά διλήμματα σε έναν καταστροφικό και επικίνδυνο δρόμο, χωρίς επιστροφή. Η «εσωτερική υποτίμηση» αν υπερβεί ένα «σημείο» (και οδηγούμεθα στην υπέρβασή του) όχι μόνο δεν λειτουργεί «θεραπευτικά», αλλά οδηγεί την οικονομία σε «κώμα», με παράλληλες κοινωνικές καταστροφές.
Επιπλέον, χωρίς να έχουν προηγηθεί σοβαρές διαρθρωτικές αλλαγές και η οικονομία να έχει αρχίσει να παίρνει εξωστρεφή χαρακτηριστικά, ακόμα και το όφελος μιας λογικής «εσωτερικής υποτίμησης» εξανεμίζεται...
Δυστυχώς το κυρίαρχο πολιτικό μας σύστημα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) δεν μπόρεσε να διαχειριστεί επιτυχώς την κρίση. Λειτούργησαν χωρίς αξιόπιστο και ως εκ τούτου διαπραγματεύσιμο εθνικό σχέδιο και με το «κόμπλεξ» ενός «επαρχιωτισμού» έναντι των Γερμανών, που μέσω της Ελλάδας οργανώνουν ένα πανευρωπαϊκό σχέδιο ηγεμονίας τους.
Μετατράπηκαν σε «μεγάφωνα» των επιχειρημάτων τους, χωρίς να μπορέσουν να αρθρώσουν τα σοβαρά οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά επιχειρήματα της δικής μας πλευράς. Σιγά σιγά, πολλοί «μύθοι» της περιόδου της «ελληνικής ζαλάδας» αρχίζουν να ξεδιαλύνονται. Λόγου χάρη, προχθές ο επικεφαλής του προσωρινού μηχανισμού διάσωσης (EFSF), ο Κλάους Ρέγκλινγκ, δήλωσε ότι «οι επιχειρήσεις διάσωσης της Ελλάδας δεν έχουν στοιχίσει στον Γερμανό φορολογούμενο μέχρι στιγμής ούτε ένα ευρώ, αντίθετα η Γερμανία έχει ωφεληθεί από την κρίση και λόγω εισροής κεφαλαίων και λόγω πληρωμής 15 δισ. ευρώ λιγότερα σε τόκους»! Ενώ η κ. Μέρκελ, αφού πρώτα με το «μαχαίρι της εξόδου από το ευρώ στον λαιμό» μάς έβαλε και υπογράψαμε τα «πάντα όλα» απνευστί, χωρίς κανένα περιθώριο λογικής διαπραγμάτευσης δήλωσε κατηγορηματικά προχθές στο BBC ότι «το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν καταστροφή και τεράστιο πολιτικό λάθος»! Τα συμπεράσματα δικά σας...
Πηγή : ethnos.gr
